کشوردچاردوچالش اساسی است . 1- درچالش اول روحانیت میخواهدیک خلافت بسازدکه ولی فقیه دراین خلافت اختیارخدائی داشته باشداوهرکاری که بخواهدانجام بدهدوبه قانون اساسی هم تمکین نکندوبه هیچ کس هم پاسخگونباشدمثل همین حالاکه ولی فقیه طبق قانون اساسی حق دخالت درامورعزل ونصب وزرارانداردولی مشاهده میشودکه رهبربرای آقای مصلحی حتی حکم میدهدوایشان رابدون رضایت رئیس جمهورابقامیکندورئیس جمهورهم تهدیدبه استیضاع درمجلس میشودکه تمام این کارهاغیرقانونی است.روشنفکرهاازترس، ملت بواسطه گرفتاری مالی وجانی حال مقابله راندارندتن به ذلت سپرده اند.روحانیت حاظربه قبول هیچ گروهی نیستند، بجزخودشان مامشاهده میکنیم که اقلیت های مذهبی راچگونه قلع وغم میکنند،حتی شیعه علی هم ازدست ارازل اوباش ولایت آسوده نیست .
2- درچالش دوم عده ائی که، منتصب به ریاست جمهوری هستندومکتب ایرانی وملیت رامطرح کردند ،میخواهندکه این جمهوری نیم بندرابست وتوسعه دهندودرآینده اختیارات ولی فقیه رااصلاح کنندوکشوررابطرف قانون مندی سوق دهند،وانتخابات رامحترم شمرده تااتفاقات سال88پیش نیایدوکشوربطرف ثبات نسبی برودوازبحران بیرون بشودالبته هنوزهیچ گروهی ازترس داغ ودرفش، چالش های درونی حاکمیت راتوضیح نداده اندودراوپوزیسیون خارج کشوربحث میشود.بنظرمیرسدکه ملت باکمک طرفداران ریاست جمهوری بتواننددست روحانیت راازحاکمیت کوتاه کننددراین صورت بردبردهست بنفع جمهوریت وباخت باخت میشودبرای ولی فقیه درنتیجه ملت هم ازقوانین عجیب وقریب ولحظه ائی نجات یافته وبطرف یک ثبات نسبی میروددرصورت دمکراتیک وسکولاربودن حکومت جمهوری ادامه پیداخواهدکردومیتوانیم چالش های خارجی راهم بنفع ملت بزرگ ایران حل وفصل کنیم.سئوالی که درذهن هامتبادرمیشوداین است خلافت یاجمهوری؟کدامیک میتواندموثرواقع شودبرای ملت ایران؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر