:: از ایرانیان افغانی تبار و همشهری های افغانم پوزش میخواهم

مسئول كميته انتظامي ستاد تسهيلات سفر شهراصفهان از ممانعت حضور اتباع افاغنه در روز طبیعت در پارک کوهستانی صفه خبر داد. احمدرضا شفيعي دلیل این تصمیم را رفاه شهروندان اعلام کرده و گفته است : در سالهای پیش حضور پررنگ افاغنه در روز طبیعت ایجاد ناامنی کرده و از این رو نیرو های این کمیته با همکاری پلیس امنیت و اداره اماکن در روز ۱۳ فروردین از ورود افاغنه به پارک کوهستانی صفه جلوگیری می کنند . در نگاه اول شاید تصمیم مقامات نیروی انتظامی ایران اقدامی در جهت تامین امنیت مردم به نظر بیاید ، اما بکارگیری ادبیات مطلق گرایانه " افاغنه " و مرور اخبار مربوط به شهروندان این همسایه ستمدیده ، نشان از نگرشی خطرناک دارد که آهسته آهسته از سوی حکومت ایران در حال نهادینه شدن است . مدتی پیش موسس انجمن خيريه حضرت ابوالفضل (ع) استان اصفهان گفته بود ، طبق " قانون " پيوند اعضاي هر ايراني به هموطن خود امكان‌پذير است و پيوند از يك ايراني به افاغنه انجام نمي‌شود . احمد دردشتي گفته بود در صورتي پيوند عضو از يك ايراني به افاغنه ممكن است كه هيچ ايراني به آن عضو احتياجي نداشته باشد كه هنوز به چنين جايگاهي نرسيديم . این نگرش غیر انسانی و هیچ انگاشتن جان انسان ، تنها به دلیل " غیر ایرانی بودن " ، آن هم به استناد " قانون " چیزی نیست به جز نژادپرستی پناهنی که آهسته آهسته از سوی حکومت و با میکانیزم های قانونی از بستر به سطح جامعه بالا می آید . سال گذشته طرح اعطای تابعیت به فرزندان زنان ایرانی که با مردان اتباع خارجی ازدواج کرده اند در کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس به ‌دلیل مشکلات امنیتی رد شد . ( لینک – سند ) . رسانه های حکومتی نیز در راستای برحذر داشتن شهروندان ایرانی این خبر را با عنوان " 32 هزار کودک بی هویت و بدون شناسنامه حاصل ازدواج کورکورانه با اتباع افغانی " تیر رسانه های خود میکنند درتمام کشور های جهان ، طبق قوانین عرفی و بین المللی تابعیت آن کشور پس از طی مراحلی آسان ، همچون سه تا پنج سال اقامت در آن کشور ، به فرد متقاضی اهدا میشود . اما در ایران نه تنها اینچنین نیست ، بلکه هزاران تبعه افغان که سالها در ایران زندگی کرده و حتی همسر ایرانی اختیار کرده اند ، هنوز امکان اخذ تابعیت ایرانی را پیدا نکرده و فرندان متولد شده آنها در خاک ایران نیز امکان داشتن شناسنامه ایرانی و حتی ثبت نام در مدرسه را ندارند . این نگاه آلوده و نژاد پرستانه دستگاه قدرت در ایران شاید تا حدی ریشه فرهنگی داشته باشد ، اما آنچه که شکل ماجرا را تاسف بار تر میکند این است که دستگاه حکومتی به عنوان نهاد فرهنگ ساز ، نه تنها تلاشی برای تغییر این نگرش آلوده ندارد ، بلکه با به به قانون تبدیل کردن آن تلاش در تثیب آن دارد .