ادامه سرکوب مردم رامصمم تر و هدف را مشخص تر می کند

از اطلاعیه 25 خرداد راه توده در ارتباط با راهپیمائی و تظاهرات این روز، که بصورت فوق العاده سه شنبه گذشته منتشر شد، تا غروب یکشنبه اول اسفند که ایران تظاهرات دیگری را پشت سر گذاشت، یعنی در فاصله یک هفته، امواج بزرگ خبری ایران و منطقه را در نوردید. اشاره به آنچه در لیبی، یمن، بحرین، تونس، مصر، الجزایر و مراکش در جریان است، در این سرمقاله ضرورت ندارد، زیرا بدشواری می توان تصور کرد، مردم ایران از آنچه در این کشورها علیه گرانی و بیکاری و استبداد جریان دارد بی خبر باشند. شبکه های تلویزیونی جهان، هر یک با تفسیرهای خود، اخبار و فیلم های آن را پخش می کنند. حتی جمهوری اسلامی با سانسور و تحریف و دروغ پردازی اشاره به رویدادهای جاری در این کشورها می کند. بنابراین، آنچه که باید با وسواس و شور میهن دوستانه بدان پرداخت رویدادهای ایران است. رویدادهائی که با کودتای 22 خرداد آغاز شد و اکنون عمق و ژرفای نوینی یافته است. ما، همچنان بر این اعتقادیم که در مرحله نوینی که جنبش اعتراضی مردم ایران وارد آن شده، بسرعت برق و توفان، مردم به یک شعار و یک هدف واحد نزدیک می شوند. این پدیده ای نوین و انحصاری برای ایران نیست. در تمام کشورها و در تمام جنبش ها، بتدریج وسیع ترین توده های مردم ناراضی و حاضر در صحنه جنبش، بر محور یک شعار واحد که عملا بازگو کننده یک مرحله از حرکت جنبش است متمرکز می شوند. نه تنها در انقلاب بهمن 57 این پدیده را شاهد شدیم، بلکه در تحولات کنونی در کشورهای خاورمیانه نیز شاهد آن هستیم. این که در فلان کشور نیروهای سرکوبگر چقدر قدرت دارند و یا ندارند، رژیم ها مجهز به ایدئولوژی مذهبی و غیر مذهبی هستند و یا نیستند و... همگی فرع بر آن اصلی هستند که به آن اشاره شد. حتی اگر بزرگترین قتل عام نیز درجریان حرکت یک جنبش انقلابی در کشور روی دهد و دورانی از رکود بوجود آید نیز آن اصلی که به آن اشاره کردیم درحاشیه قرار نمی گیرد. نه تنها چنین نمی شود، بلکه آگاهی و نفرت مردم نسبت به کانون و حاکمی که زیر نورافکن مردم قرار گرفته بیشتر و متمرکز تر می شود.