۱۳۹۱ تیر ۲۶, دوشنبه

نامه یک معلول به پیک نت نه پای فرار از ایران داریم نه طاقت ماندن و زجر کشیدن!


سلام .. من خبر شما رو در مورد معلولان خواندم . خودم یک معلولم 26 ساله ام. دوست دارم چند کلمه ای از هم طیفان خودم بنویسم اگر چه بی فایده است.

اگر دنبال قشر مظلوم هستید، بدون اغراق سراغ معلولان را بگیرید .خداوند را گواه می گیریم که در این مملکت هیچ غمی بالاتر از معلولیت نیست . معلولیت یعنی بیکاری، بدبختی، بی پناهی، دربه دری، سربار دیگران بودن، بی پولی و ترحم.

آنهایی که دم از حقوق بشر می زنند چرا به فکر ما زنده ها نیستند؟ نگاهی به زندگی فلاکت بار ما بیاندازند. باور کنید خیلی وقتا دوست دارم بمیرم اما سربار دیگران نباشم !

از قتل عام در سوریه می نویسند اما از زنده به گور کردن ما معلولان نمی نویسند!

تمام کارمندان بهزیستی یا دزدند یا فاسد، یا همیشه در مرخصی، یا همیشه در ماموریت! بعضی وقتا دوست دارم زندانی سیاسی باشم تا حداقل از من هم یاد بشود.

دوست دارم کار کنم اما با کدام سرمایه؟ دولت حتی به ما وام با بهره پایین نمی دهد؟ چه برسد به کمک بلا عوض!

وام هم اگر بدهند بعد از شش ماه دویدن با پای نداشته 4 تا 6 میلیون است. با این پول فقط میشود کرایه تاکسی که در این شش ماه دویدی را صاف کنی.

پیک نت 27 تیــــــر

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر