۱۳۹۳ شهریور ۸, شنبه

پرونده تحصیـلی علیرضـا زاکانی: کسی که در استیضـاح فرجی دانا در ماتم رکود علمی کشورعربده می کشید


پرونده تحصیـلی علیرضـا زاکانی: کسی که در استیضـاح فرجی دانا در ماتم رکود علمی کشورعربده می کشید

۱۳۹۳ مرداد ۳۱, جمعه

:: يكسال گذشت، ريشه مشكلات كجاست؟


يادداشت دكتر محمد ملكي این نوشته را به کسانی تقدیم می‌کنم که می‌پنداشتند مار، کبوتر می‌زاید در روزگار پر حرفی‌ها و وراجی‌های نفرت‌انگیز، دلم از این همه سکوت و نگفتن آنچه باید گفت گرفته، در روزگار غربت "کلام" باید به جستجوی جایی، وسیله‌ای، بهانه‌ای نشست برای گفتن، حق گفتن؛ امّا وقتی نمی‌گذارند بگویی، وقتی دهانت را بسته و زبانت را بریده‌اند، نه با دهان و زبان که با چشمها، دست‌ها و رگهایت، باید فریاد کنی. هموطنان، عزیزان من، چه می‌شد، اگر پس از گذشت هزاران سال از عمر پر ماجرای سرزمین اجدادی ما و از سر گذراندن دوران سیاه حاکمیت جباران داخلی و هجوم و کشتار و وحشی‌گری و تسلط اقوام بیگانه می‌اندیشیدیم که چرا چنین شد؟ چه می‌شد اگر از تاریخِ پر فراز و نشیب کشور عزیزمان درس و عبرت می‌گرفتیم تا با بازخوانی حوادثی که بر ما رفت، پس از هر هجوم تلخ بیگانگان یا کشتار و جنایات آدم‌کشان و استبدادیان داخلی، فریاد اعتراض سر می‌دادیم و خواب راحت و آرام جنایتکاران را آشفته می‌ساختیم؟ چه می‌شد، اگر در همین دهه‌های اخیر پس از هر پیروزی و شکست دنبال ریشه‌ها می‌رفتیم و با متهم کردن این و آن، مسؤولیت را از دوش خویش برنمی‌افکندیم و در انتظار نمی نشستیم و علیه بی‌داد می شوریدیم و به جای غُرغُرهای بی حاصل فریاد برمی آوردیم و هر یک تقصیر را به گردن دیگری نمی انداختیم؟ چه می شد، آنها که آگاهانه یا ناآگاهانه با فراموش کردن تجربه های گذشته و علیرغم هشدار دلسوزان دوباره به صندوقهای رأی دل بستند و به کسی که در تمام این ۳۵ سال یکی از عوامل حکومت بود، رأی دادند و پندارگرایانه فکر می کردند روحانی با دیگران تفاوت دارد و به وعده های خود عمل می کند، می اندیشیدند که ریشه اصلی مشکلات از کجاست؟ پس از گذشت یک سال وضع نه تنها بهتر که روز به روز بدتر می شود. از حقوق بشر و وعده های داده شده خبری نیست، زندانها مملو از روزنامه نگاران و دانشجویان دگراندیش است، اعدام ها به وضع وحشتناکی افزایش یافته، رفتار با زندانیان سیاسی بد و بدتر شده، حادثه کم سابقه حمله به بند ۳۵۰ در این دوران اتفاق افتاده و با همه وعده ها، عاملین این جنایت نه تنها تنبیه نشدند بلکه روز به روز به فشار بر زندانیان بی گناه می افزایند. اثر دخالت ها در عراق و سوریه به نتایج وحشتناکی رسیده و حوادث مرگبار دیگر که مردم ما شاهد آن بودند از جمله به سخره گرفتن حقوق بشر از سوی مقامات عالی کشور، به بازی گرفتن قوانین خودساخته و محکومیت های طولانی مدّت و در این اواخر محکومیت استادان از جمله دکتر صادق زیبا کلام، دکتر هادی اسماعیل زاده و حمله و هجوم به منزل دکتر رفیعی و اهانت به همسر و دختر ایشان که اینها همه در زمان ریاست جمهوریِ کسی صورت گرفته که وعده استقلال دانشگاهها را داده بود. چه می‌شد اگر آن‌ها که به وعده‌های روحانی امید بسته بودند، دست به لینک مستقیم

۱۳۹۳ مرداد ۱۱, شنبه

هشدار.. عکس هایی تکان دهنده که «سزار» از شکنجه در زندان های سوریه ارائه داد جمعه 4 شوال 1435هـ - 1 اوت 2014م


واشنگتن-نادیا البلبیسی ردیف اول نشست در حالی که شالی آبی سرش را می پوشاند. زیر آن هم یک کلاه بیس بال بود. عینک دودی هم چهره اش را پنهان کرده بود. بدین ترتیب شناسایی او دشوار بود. با صدایی آهسته سخن می گفت به گونه ای که خبرنگاران حاضر در جلسه، صدای او را نمی شنیدند. مترجم کنارش نشسته بود. این پنهان کاری با هدف حمایت از او صورت گرفت. شاید شکل ظاهر او به اندازه اطلاعاتی که می داد، برای اعضای کمیسیون روابط خارجی کنگره آمریکا که جلسه ای ویژه برگزار کرده بودند، اهمیت نداشت. «سزار» نامی است که عکاس سابق پلیس نظامی سوریه، برای خود انتخاب کرده بود. او از نظام سوریه جدا شده بود، در حالی که 55 هزار عکس از 11 هزار قربانی شکنجه تا مرگ در زندان های نظام سوریه، به همراه دارد. عکس هایی که چهارتای آن ها را در جلسه کمیسوین ارائه داد، شکنجه های وحشتناکی را به تصویر می کشد که قطع بخش هایی از بدن، گرسنگی دادن تا مرگ، سوزاندن و از حدقه در آوردن چشم ها را نشان می دهد. اید رویس رئیس کمیسیون روابط خارجی خوساتار عرضه نکردن همه تصاویر در جسلسه شد. اما «سزار» گفت که شکنجه، به صورت سازماندهی شده و فراگیر صورت در زندان های سوریه صورت می گیرد و زنان، کودکان، جوانان و کهنسالان را در کنار علوی ها، مسیحی ها، دروزی ها و مسلمانان، در بر می گیرد. «سزار» تاکید کرد که فرمان ها، از بالاترین سطوح رهبری در سوریه می رسد و تمام جنازه های قربانیان از همه سوریه، به یک پایگاه نظامی در دمضق، منتقل می شوند. برپایه شهادت «سزار» و عکس هایی که عرضه کرد، جنازه ها حامل شماره بود، مساله ای که باعث شد شریف بسیونی، یکی از چهار نفری که در جلسه کمیسیون شهادت دادند، بگوید این روش ها در زمان نازی ها صورت می گرفت و همچنین یاد آور دوره «کا گ ب» در اتحاد جماهیر شوری سابق است. بسیومی که یک حقوق دان است و پیشتر در دادگاه های جنایت های جنگی فعالیت می کرد، گفت که جامعه جهانی و سازمان ملل متحد باید جمع کردن اسناد و مدارک علیه نظام اسد را آغاز کنند تا بعدها از آن ها در هر دادگاهی که برای محاکمه اش به اتهام جنایت علیه بشریت برگزار خواهد شد، استفاده کنند. «سزار» گفت که اخلاق، دین و وجدان، به او اجازه ادامه سکوت در برابر این جنایت ها را ندادند، از این رو تصمیم گرفت از نظام جدا شود. بنا بر این با اپوزیسیون سوریه تماس گرفت که آن ها او را به همراه عکس ها، از سوریه خارج کردند. او افزود: «به کنگره آمدم تا پیامی به شما بدهم. خواهش می کنم جلوی کشتار در سوریه را بگیرید.» او ادامه داد: «کشتارهای زیادی در کشور صورت می گیرد، کشور بدون هیچ عطوفتی نابود می شود، هزاران قربانی وجود دارد که به زندگی باز نخواهند گشت. آن ها آرزوها، اهداف، خانواده و دوستانی داشتند اما در زندان های اسد جان باختند. سوری ها از شما می خواهند کاری انجام دهید همانگونه که در یوگوسلاوی سابق انجام دادید.» دوید کرین از دانشکار سراکوز که او حقوق دادن و یکی از شاهدان بود نیز گفت تصاویر حقیقی هستند و درباره صحت آن ها تحقیق شده است. او با بیان این که از حجم شکنجه شوکه شده است، افزود: «از زمان دیدن تصاویر اردوگاه های نازی ها، تصاوریری از گرسنگی دادن، ندیده بودم.» کرین ادامه داد: «باید برای قربانیان عدالت بخواهیم. دادگاه های جنایت های جنگی زمان بسیار می برند.» او در این زمینه چالرز تیلور، لورد جنگ در لیبریا را مثال زد که ده ها سال پس از انجام کشتارها، به دادگاه لاهه احضار و به عنوان جنایتکار جنگی محاکمه شد.